අම්මාට ලියුමක්..

තව ටික දොහයි මාසේ අන්තිම වෙන්න..
මගේ රත්තරන් අම්මේ
මම පඩි අරන් අද හෙට එනතුරු ගමට...
තිස් තුන් කෝටියක් දෙවි පිහිටයි නුඹට

මේ පැත්ත හරිම පුදුමයි..‍යහපත්, මිනිස්සු යටපත් කරගෙන අයහපත් මිනිස්සු නැගිටිනවා අම්මේ..ඒත් ඒ අය අතරේ මම හෙමින් හෙමින් මගේ ජීවිතය ලස්සනට ගොඩනගනවා..
මම දුකෙන් ඉන්නවා කියලා හිතන්න එපා.. මම ගොඩක් සතුටෙන්..බොරු නෙවේ.. අම්මව මම දවසක මෙහෙ එක්කගෙන ඇවිත්ම පෙන්නන්නම්.. අම්මටත් ගොඩාක් ආස හිතේවි..

මේ දවස්වල වැඩ ටිකක් වැඩියි තමයි.. ඒත් මම මේ පාර ගෙදර ආවම කෙට්ටුවෙලා වගේ, ඇදීල ගිහිල්ල කියල එහෙම දුක් වෙන්න එපා අම්මේ.. මේ දවස් ටිකේ විතරයි ඉතින් මෙහෙම...

මට මෙහෙට හේවිසි හඬක් නම් ඇහෙන්න නැහැ අම්මෙ... ඒත් පල්ලියේ යාතිකා, කෝවිලේ ගීතිකා ඇහෙනකොට මට ගමේ පන්සල මතක් වෙනවා.. සුදු සිල් රෙද්ද ඇඳන් පිච්ච මල් සුවඳක් ඇඟේ තවරන් පෝය දවසට අම්ම ඉන්න හැටි එතකොට මට මතක් වෙනවා.. කොච්චර වැඩ කරලා ආවත්.. මගේ මහන්සිය ආගිය අතක් නැති වෙනවා අම්මේ එතකොට...

අපි ඉස්කොලේ යන කාලෙ වගේ උදේ පාන්දර ඇහරගෙන දුක් විඳින්න ඕන නෑ අම්මේ දැන්.. අම්මට දැන් වයසයි නෙ.. ලෙඩ වෙන්න පුලුවන්..
අම්ම දැන් විවේක ගන්න ඕන කාලෙ. අම්ම ඒ කාලෙ මාව බලාගත්ත වගේ මටත් පුලුවන් දැන් අම්මව බලාගන්න..
පුළුවන් නම් මම ඉක්මනට ගෙදර එනකන් හැමදාමත් මට හීනෙන් පෙනි පෙනි මම එනකන් වෙනද වගේම බලන් ඉන්න....

 තුන් සරණයි...

 ලියුම ගොඩනැගුන අදහස

 https://youtu.be/OV6NgsichG8