කැන්ටිම (ගිරාඳුරුකෝට්ට කතා 02)

ඒ කැන්ටිමේ ඇත්තේ මුන් ඇට, උළුඳු වඩේ, පෑන් කේක් සහ ප්ලේන් ටී පමණි.. හකුරු කැබැල්ලක් සමඟ කහට කෝප්පයක් බොන ගමන්ම මම නැවත ඇය හා කතාව පටන් ගත්තෙමි...

ඉතින් අම්මා, මේ ඉස්කොලේ ළමයි ගොඩක් අය කැන්ටිමෙන් කනවද??

එච්චරම නෑ සර්.. ඒත් කන ළමයි හැමෝම රුපියල් 10ක වගේ මොනව හරි කනවා... සමහර අය නම් රුපියල් 20ක වගේ මොනවහරි ගන්නවා...

ම්ම්... එතකොට කෑම ගන්න සල්ලි නැති ළමයි එහෙමත් ඉන්නවද??

අපෝ ඔව්... හැබැයි  ගොඩක් පොඩි අය තමයි එහෙම ඉල්ලන්නෙ ...
එයාල ඇතුලට එන්නෙ නෑ..
මෙන්න මේ දැලේ එල්ලිලා නැන්දා, නැන්දා ගානවා...

හැමදාම දෙන්නත් බැහැනෙ.. මම සමහර දවස්වලට එකක් දෙකක් එහෙම දෙනවා.. නැතුව බෑ සර්.. නැත්තන් ඒකට පුරුදු වෙනවා....

පව් ඉතින්...

ඇයද මේ කැන්ටිම කරගෙන යාමට දරන වෙහෙස ඈ දෙස බැළුවිට වටහා ගැනීමට අපහසු නැත...

සර්ට කියන්න , එක දවසක් එහෙම නිකන් කෑම ඉල්ලන ළමයෙක් ඇතුලට ආවා...
ඇවිත් එදා මම ගෙනත් තිබුන කෑම ජාති තුන දිහා බලාගෙනම  හිටියා...

ඊට පස්සෙ මට කියනවා , අනේ  නැන්දා මම මේ ජාති තුන කාලම නෑ කියලා...

මොනවද එදා අම්ම ගෙනත් තිබ්බෙ??

මට මතක හැටියට වඩේ, උළුඳු වඩේ, පෑන් කේක්..

ඉතින්??

මම කිව්වා මට ජාති තුනම දෙන්න බෑ... අද දෙකක් දෙන්නම් අනිත් එක හෙට දෙන්නම් , හැබැයි ආයෙ නම් නිකන් දෙන්න බෑ කියලා...

මේ ළමය ඒ ජාති තුන කෑවට පස්සේ ආයෙ කෑම ඉල්ලන් ආවෙ නෑ සර්...
මට දුක හිතුනා....

උගුර පිච්චුනේ කහට උගුරටද, ඇගේ කතාව නිසාද නොසිතූ මම මුදල් ගෙවා කැන්ටිමෙන් පිටවුනෙමි...