උන් තාම 1st year.. ඒ කියන්නේ 12 බැච් එකේ..
සාමාන්‍යයෙන් අපි ඉන්න MARRS හෝල් එකට දාන්නේ අන්තිම අවුරුදු වල ඉන්න එවුන් විතරයි..
ඒත් අපේ කරුමෙට මේ පාර අපේ සබා මේ පොඩි එවුන් රොත්තක් ගෙනල්ල දාල..
මෙතැනදී කරුමේ කියල සඳහන් කරන්න විශේෂ හේතුවක් තියෙනවා..
මේ හොස්ටල් එක හෙනම නිස්කලංක ප්ලේස් එකක්.. අන්තිම අවුරුදු වල එවුන් පිස්සු නටනවා අඩු නිසා ගොඩක් වෙලාවට පාඩම් කරන්න හොඳ තත්ත්වයක තියෙන හොස්ටල් එකක්..
ෆස්ට් ඉයර් එවුන් ආවම ඒ ගතිය නැති වෙනවා..උන්ගේ සද්දේ නිසා.. :D
කොහොම වුනත් අපට මේ ප්‍රශ්නේ දෙගුණ තෙගුණ වෙලා දැනුනා..
ඒකට හේතුව මේ අපේ රූම් එක ඉස්සරහට සෙට් වුන මල්ලිලා මුස්ලිම් අය වුන නිසා..
මෙහෙමයි...
උන් මුස්ලිම් වුන එක නෙවේ අපේ ප්‍රශ්නේ..
කතා කරන්නේ දෙමළ වුන එකත් නෙවේ...
අපේ ප්‍රශ්නේ වුනේ උන් රූම් එක ඇතුලේ වුනත් අල්ලපු රූම් ගානක් ඈතට සද්දේ ඇහෙනකන් කතා කරපු එක ... (සාමාන්‍යයෙන් දෙමළ අය ගොඩක් සද්දෙට කතා කරනවා නේ )
මුලින් හොඳින් කිව්වා... දෙතුන් පාරක් සද්දේ අඩු කරන්න කියලා...
ඊට පස්සේ දවසක් දෙකක් යනකන් සද්දේ අඩු වෙනවා..
ඊට පස්සේ ආයිත් මුන්ට මතක නෑ...
ඉතින් ඊළඟ වතාවල් වල හොඳට ඇමතුවා... ඒත් ටික දවසකට විතරයි ප්‍රථිපල..
මොනවා වුනත් , අපි බැන්නත් මුන් කොහේදී අපිව දැක්කත් හෙනම අහිංසක විදියට හිනා වෙනවා..
තරහ වුන බවක් පෙනුනේ නම් නෑ...
අපටත් ඉතින් වැඩේ ඇති වුනා.. අනුවර්තනය වෙන්න හිත හදාගෙන ඔහේ හිටියා.. උන් එක්ක කිසිම ගනු දෙනුවක් තියා ගන්නේ නැතිව...
(සාමාන්‍යයෙන් හොස්ටල් වල එක ළඟ රූම් දෙකේ ගොඩක් ලොකු ෆිට් එකක් හැදෙනවා.. ඒත් අපේ එහෙම වුනේ නෑ..)
ඒත් අද......
මමයි රූමයි රූම් එකේ වල් පල් කියව කියව ඉන්නකොට අපේ දොරට එකෙක් තට්ටු කරනවා...
Excuse room no 20...
බයෙන් බයෙන් වගේ තමයි කතා කරේ...
දොර ඇරගෙන වරෙන්... අපි ඇතුලේ ඉඳං කිව්වා..
ආවේ එහා රූම් එකේ මල්ලිලා..
උන් රඹුටන්, වෙරළු පිඟානක් අරන් ඇවිල්ලා...
මදිවට තඩි රට ඉඳි පාර්සලෙකුත් !!
අහිංසක විදියට හිනා වෙලා උන් ඒක දුන්නා...
මේ දවස් වල අපේ ෆාස්ටින් නේ අයියා.. එකෙක් හරි අමාරුවෙන් සිංහල ගැටගහගෙන කිව්වා..
ඉතින් අපට මේවා දෙන්නේ ඇයි??
මට අහන්න හිතුනා... ඇහුවේ නෑ.. මගේ වචන හිර වෙලා..
(ඇයි ඉතින් අපි සතියකට දෙතුන් පාරක් බනින එවුන් අපට කෑම ගෙනත් දුන්නම කොහොමද දැනෙන සනීපෙ ??)
තව මොකද්දෝ රාමදාන් ගැන එකක් කිව්වා.. ඒක තේරුනේ නෑ..
තේරුන් නැත්තේ උන්ගේ සිංහල අවුල් නිසාද මගේ හිත අවුල් නිසාද කියල මම දන්නේ නෑ..
මොනවා වුනත් උන් අහිංසක විදියට හිනා වෙලා ගියා මට මතකයි...
උන් ගියාට පස්සේ මට පට්ට අවුල්..
උන්ගේ ෆෙස්ටිවල් දවසට අපිත් මොනවා හරි දෙන්න මායි රූමයි ඒ වෙලාවෙම තීරණය කරා..
මට මම ගැන ලජ්ජා හිතුනා... මොනවා වුනත් මම කලින් ඉගෙනගෙන තිබ්බ ඒත් කාලෙත් එක්ක අමතක වෙලා ගිය පාඩමක් මට ආයිත් මතක් වුනා...
මේ දවස මට මතක තියෙන්න ඕන නිසා මේක ලියල දැම්මා...
